Rationis enim perfectio est virtus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? At iam decimum annum in spelunca iacet. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc.
Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Somnum denique nobis, nisi requietem corporibus et is medicinam quandam laboris afferret, contra naturam putaremus datum;
Prioris generis est docilitas, memoria;

Cuius oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi complexa esse sententiam, quam tibi, qui fratrem eius Aristum frequenter audieris, maxime probatam existimo.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi,
o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit,
illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.
Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Cur iustitia laudatur?: Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?
Recte, inquit, intellegis.: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Recte, inquit, intellegis.: Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.
Bork: Sed fac ista esse non inportuna;

Quae ista amicitia est? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.